کد مطلب:7794 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » احكام

آيا در گذشته بردهها چه زن و چه مرد در خصوص مسائل جنسي تابع مقرّرات خاص بودهاند، مثلاً كسي كه كنيزي را خريداري ميكرده، مالك او ميشده و ميتوانسته از وي لذّت جنسي ببرد؟

در عصري كه مسئله بردگي با تار و پود جوامع بشري آميخته بود و برده داري يكي از مسائل عادي و مرسوم بود، پيامبر(ص) ظهور كرد.

اين مسئله قبل از اسلام در بسياري از زمينهها وجود داشت. چپاولگران انسان به بردگاني كه در جنگها به عنوان اسير ميگرفتند بسنده نميكردند، بلكه با دزديدن و ربودن آدمها يا حتي در قمار بازيها، شخص بازنده را به عنوان برده و غلام ميبردند.

اسلام برده داري را در بخشي آن هم با اصلاحاتي پذيرفت و برخي از موارد را رد كرد. اسلام فقط در مورد اسيران جنگي بردهداري را پذيرفته، آن هم به عنوان طرحي قانونمند براي كنترل اسيران، نه اين كه با برده داري موافق باشد.

توضيح اين كه: در جنگها تعدادي اسير ميشدند. اگر حاكم اسلامي ميخواست اين افراد را زنداني يا آزاد كند و يا بكشد، هر كدام با محذوراتي مواجه بود. آنچه بهتر به نظر ميرسيد، اين بود كه اسيران را بين مسلمانان تقسيم كنند تا از اين طريق اسيران تحت تأثير برنامههاي اسلامي واقع شوند و كم كم هدايت گردند.

نيز با تمهيداتي كه در احكام فقهي انديشيده شده بود، كم كم آزاد شوند.

هم چنين باري از دوش دولت اسلامي برداشته شود. اسيران در دست مسلمانان و در كنترل آنان به كار و تلاش مشغول بودند. از طرفي اگر مرد يا زن بودند احتياجاتي از قبيل ازدواج و نيازهاي غريزي داشتند كه بايستي اين غرائز اغنا شود. اگر مرد بود، صاحب او ميتوانست وي را به ازدواج زني آزاد يا كنيزي در آورد. اگر زن بود، صاحب او ميتوانست با وي ازدواج كند، يا به ازدواج ديگري در آورد. در احكام فقهي احكامي براي بندگان و كنيزان به طور مفصّل در كتابي به نام كتاب العتق و الإماء يا كتاب العبيد و الاماء آمده است.

خلاصه اين مقرّرات و احكام عبارت است از:

1- به ازدواج در آوردن عبيد و كنيزان.

2- به ازدواج خود در آوردن، بدين معنا كه مالك به صرف خريداري كنيز ميتواند او را مانند همسر خود بداند و با او آميزش كند؛ يعني خريداري به معناي حليت كنيز براي مالكان بود.

البته براي جدا شدن و طلاق و فروختن آنان به ديگران، كنيزان بايد عدّه نگه ميداشتند.

احكام ديگري نيز براي آنها ذكر شده كه چون به حمد وسپاس الهي و با تدبيري كه اسلام انديشيد، بردهداري از قرنهاي متمادي گذشته در جهان اسلام رخت بر بسته است، لزومي به بيان تفصيلي آنها نيست.